Hacinenem'e Ağıt (Annemin Annesine)

Sahur vardık bir dinlenme tesisine
Soğuk haber: Nenem kurtulmuş yükünden!
Simsiyahtı Bolu uyanmadan sisine,
Ben ağlıyordum koltuğa yığılırken

Acılar çarpardı dalga dalga,
O sarsıla sarsıla ölmüştü…
Aklını çalan şu korkunç kavga,
Onun’çin yetmiş yıllık bir düştü

Yetmiş küsur ay çocuksuz kaldı önce,
İtildi, sustu; hor gördüler, ağladı…
Kapı önüne konduğunu da görünce,
Kalmamıştı hayatın ağzında tadı…

Kederli bir an geçer mi kolay?
Zor gelir bahtsıza düğün-dernek,
Bıçak açmadı ağzını kaç ay,
Baba evinde bir dul, ne demek?

Dökmeci Abdullah’a vardı Hayriye,
Veremin aldığı Asiye yerine,
Üç öksüz kaldıydı Asiye’den geriye,
-Kader- üç çocuk daha verdi erine

Üzmediler birbirlerini yıllarca,
İki güngörmüş, iki acılı insan
Çekilince araya çizgi mezarca,
Al feleğin çektireceği var, dayan!

Mendilin şahitti, sağnak gözyaşına
Her zaman, her mekan yalnız sana zindan!
Hakaretler, yağdı hep zayıf başına
Damadın olacak eloğullarından…

Dar gelirdi, bir Antep sana, dar!
Yalnızlık, senin mahrem dostun
Kalmaz kimseye dünya payidar,
Ki bilirdin, gül bitirmez yosun…

Kızına kovdurdular, gördü bu gözler,
Söyle, nasıl dayandın bu zulümlere?
Naşını bile kaçırır gibi gömdüler,
Zalim eller, hiç bilmediğin bir yere…