Yokluğun içimde buruk yaşarken
Kağıt, kalem yazmaz sensizlik varken
Anılarla dolu köyüm mahallem
Bırakıp gittiğin günden bu yana
Neye elim atıp nereye baksam
Öyle bakma ne olur bana bir daha,
Alev-alev yanarım yakma bir daha,
Saçına çiçekler takma demiştim,
Zaten yanıyorum yakma bir daha.
Bu akşam yine seni düşledim,
Allah hiç fırsat vermesin
Namerde boyun eğmeye
Garibe kimse değmesin
Muhanettir sevilmeye
Boynum kaldı vurulmadık
Geriye bakarken hep sayfa dayfa
Gözümün önünden geçti yıllarım
Birinde sararıp birinde soluk
Su gibi çağlayıp aktı yıllarım
Gençliğimle geçti hep gamla keder
Bunca yıl gözüme tütüp durdunuz
Benimle hergün hep bir oldunuz
Umut dolu neşe dolu yurdumuz
Elden uzak uzak bakması ne zor
Temmuzda gördüm albahar yazı
Ben sana bakınca kendimi gördüm
Gözlerin aynaya benziyor derdim
Bir yanım dert olsa ben yine sevdim
Çaresiz kaldığım şu günlerimde
Bulutlar saklamış damla damla su
Görmeyip kulaktan dinlediklerin
Kendini görmeyip bilmediklerin
Ne acılar çekmiş bak sevdiklerin
Hepsi teker teker sır olup gitmiş
Arada sırada uğrarsın hani
Kara gözlerinde parlıyor ışık
Güneşin şavkımı karma karışık
Karşına geçip bakar dururum
Bir görüşte sana ben oldum aşık
Uzatsam elimi karşılık gelmez
Yanan ateş hiç sönermi
Yolcu yolundan dönermi
Gözüm yaşını kuruttun
Akan yaş geri dönermi
Gavilleştim helalaştım
Dayanamam hasretine
Yılda birkez olsa bile
Vargit söylen gönüle
Hatırlanmak ne güzel şey
Belli yaşta bekler gözün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!