Hacıbekir Emmi Şiiri - Veli Pan

Küçüktüm anlatırdı babam
Akrabamızdı göçmüşlerdi bizim ordan
Her gün gelir di yakın köyden
Bambaşkaydı Hacıbekir emmi
Akraba canlısı idi hem de çalışkan
Irgatlık zamanı bizim orda
Babamın can yoldaşı yol arkadaşı
Candandı candan Hacıbekir Emmi
Hep beraber ekin biçerlerdi
Babam ,dayılarım ve Hacıbekir Emmi
Hiç mi yorulmazdın sen
Nasıl çalışırdın Hacıbekir Emmi
Temmuz ayı İç Anadolu’nun en sıcağı
Traktör vagonetine yüklenen buğday sapı
Üstünde otururken Hacıbekir Emmi
Aniden düşmüştü aşağı
Kırılmıştı kolu bacağı
Ne çok üzülmüştü babam ve dayılarım.
Akraba zengini idi o
Şimdi var mı acep böyleleri
O halinde bile demişti dayıma
Üzülme Hüseyin bir ayda yanındayım
Hiç bırakmadı onu hep yanında oldu
Hem babam hem de dayılarım.
Şimdi hiç biri yok bu dünyada
Işıklar içinde uyuyun
Çocukluk kahramanlarım.

Veli Pan 28.05.2020