İstanbul da yaşayan bir genç
bir adap tanıdım sen ile
bu bencil hayata yaşıyorum sen ile
riya etin benim sözüme
gidiyorum ebede
inanıp tastik etim seni kalbime
sen Allahın emanetisin benim üstüme
kalpteki inancımı dil ile ifade ederken
fiillerle gereğini yerine getirmek isterken
aşkımı taktirine sunardım
deli divane oldum senin sevdandan
korkarım bir gün sensiz kalmaktan
inandım yine sana Allah aşkına
bir gün dahi beni bırakma
kaybedecek bir şeyim yok iken
bulacağımıda kaybetmişim
bir köşede bir körsün
güneş neden yok diyorsun
cehaletimden sevdim seni
bilmek değil anlamak gerekirmiş
Doğarken okundu ezanın
gidiyorsun bir sela ile
kılınır iki rekat namazın
sende gidiyorsun ebede
İnsanlar bazen gece olmak ister
Ama bilmezlerki gece ne kadar yorgun
Gece’nin içine attığı acıları görünce
Gece olmak istemez
Bazen güneş olmak ister insan
kaybedecek birşeyi yok iken
bulacağımıda kaybetmişim
bir köşede bir kördün
güneş neden yok diyordun
cahildim sevdim seni
sende seversin sanmıştım
sana kavuşmak ümidiyle yaşıyorum bu hayata
hiç bir şeyden çekmedim senden çektiğim kadar
korkarım yine sensiz kalmaktan
hazır hüküm verip cezamı kesmenden
yağmur yağar sen ağlar iken
özledim yine sen yanımda yok iken
korkuyorum sende solaçaksın diye
korkuyorum bir gün sende benden gideceksin diye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!