İNSAN İNSANA KIYIYOR
Bazen söz gider zoruna,
Bazen de mal maş uğruna,
Sıkıp kurşunu böğrüne,
İnsan insana kıyıyor.
İNSAN İNSAN İNSAN
Dünya döner, güneş batar,
İnsan kendi etrafında döndüğünü sanır.
Parmağına diken batar,
Acılar içinde kıvrandığını sanır.
İNSAN İNSANLIĞI YARDAN ATTI
Yaratan yaptı etti sevindirdi,
İnsan kırdı döktü dövündürdü.
Yaratan kadını erkeğe eş etti,
İNSAN İSTERSE
İnsan yoluna giderse,
Rızkını doğru güderse,
Bir de kanaat ederse,
Çok azından bol çıkarır.
İNSANLIĞIN NEYE YARAR Kİ?
Etrafına güzellik saçamazsan,
Senin güzelliğin neye yarar ki?
Bir iyilik edipte geçemezsen.
Senin iyiliğin neye yarar ki?
İNSAN/LIK
Ateş olsa cürmün yakar, an gelir kül olur gider.
İnsan niye arar çıkar, insana kul olur gider.
Kendine saygı duymayan, adam yerine koymayan,
Ölüye, diriye saygı kalmadı,
Mezarlarda alem yapsalar şaşma.
Büyüğe, küçüğe sevgi kalmadı,
Sokaklara atıp, kovsalar şaşma.
Gelenek, görenek adet ve töre,
İNSANLIK SOKAĞI
Anmak için yaşlı faytoncu eski günleri,
Düşmüş yola yanına alıp yırtık resimleri.
Yorgun argın bir taksi durağında eğlenmiş,
İRKİL TÜRK MİLLETİ
Erzurum Palandöken,
Cirit atar, bar tutar.
Güneş doğudan söken,
Devlet gelir baş tutar.
İSİMSİZLER
Türklük için neferiz,
İsimsiz derler bize.
Vatan için seferiz,
İsimsiz derler bize.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!