Hacı Emmi Şiiri - Osman Gülden Osmangazi

Babamın sen kıymetli kardeşiydin.
Garip gelip garip ölen hacı emmim.
Hayat arkadaşından hep dertli idin.
Garip gelip garip ölen hacı emmim.

Kimi zaman bakkal olup ihtiyaç gördün.
Kimi zaman muhtar olup dertleri sordun.
Kimi zaman imam olup nasihat verdin.
Garip gelip garip ölen hacı emmim.

Kaderimdir deyip boynun büktün.
Gizli açık sen hep gözyaşı döktün.
Dua niyaz ile hakkın kapısına baktın.
Garip gelip garip ölen hacı emmim.

Hakka yalvardın hep soyum sürsün.
Yaradanım bana da bir oğul versin.
El alem içinde ne olur yüzüm gülsün.
Garip gelip garip ölen hacı emmim.

Hak nasip eyleyip sana oğullar verdi.
İmtihan dünyasıdır deyip geri aldı.
Gözü yaşlı emmim ardından bakakaldı.
Garip gelip garip ölen hacı emmim.

Vefa denen şeyi kızlarından bekledin.
Ne var ki sen dert üstüne dert ekledin.
Hakka sığınıp sabredip sustun sakladın.
Garip gelip garip ölen hacı emmim.

Ne olur kader sana hanımınla gülseydi.
Nankörlük etmeyip kıymetini bilseydi.
O zor günlerde yanında olsaydı.
Garip gelip garip ölen hacı emmim.

Köyü'nde sevilip sen itibar görürdün.
Eşe dosta akrabaya takvalı ol derdin.
Bildiğin kadar anlattın nasihat verdin.
Garip gelip garip ölen hacı emmim.

Dediler ki Hacı İsmail hakka yürümüş.
Sevenlerini gam keder hüzün bürümüş.
Hak yolunda yürüdün sevenin çok imiş.
Garip gelip garip ölen hacı emmim.

Osmangazi bu dünya fanidir aldanma.
Kimseye kalmadı ki sana kalır sanma.
Tövbe istiğfar et sakın günahkar olma.
Garip gelip garip ölen hacı emmim