Hacı Emmi Şiiri - Abbas Paksoy

Hacı Emmi
Sen, ne düşünceyle, Mekke’yi gördün.
Hacerül-Esvete, yüzünü sürdün.
Şeytan, bedenini eylemiş Mürdün.
Ortağını bulmuşsun, hacı emmi.

Besmeleyi çeken, ıslığı çalan,
Arkasından gelir, bin çeşit yalan,
Şeytanla yapan, türlü türlü plan,
Akıl daneni buldun, hacı emmi.

Aksakalını, çokça sıvazlarsın.
Şeytanını, incitmeden okşarsın.
Bitmedi mi, içindeki boş hırsın.
Dur de gayri, şeytana hacı emmi.

Hep hileli işleri, yapıyorsun.
Utanmadan, Allaha tapıyorsun.
Beleş lokmayı görsen, kopuyorsun.
Helal mı diye sorman, hacı emmi.

Camiye giderek, ön safa yattın.
Gördüğün güzellere, kaş göz attın.
Bire alıp, on katına sen sattın.
Bence, buna kâr denmez, hacı emmi.

Gramın hafif oluyor, kefede.
Sakala kanıyor, yiğit efede.
Keşke, Allah günahını af ede.
Gül cennete giresin, hacı emmi.

Sakalın tam sünnetli, yüzün ulak.
Her kötülüğe bulursun, bir yolak.
Avrat olsak, evinde nasıl kalak,
Gecelik, nikâh atan, hacı emmi.

Kötü nefsini, oyalama öyle.
Bu dünyadan göçmeden, hayır eyle.
Gerçek bir Müslüman olsaydın, heyle.
Yoluyun sonu, belli hacı emmi.

Yetişmemiş daha, dininde calak.
Sana göre dini, nereden alak.
Gel, beraberce, Hak yolunu bulak.
Hak’kın yolu güzeldir, hacı emmi.

Karalama, zemzemin ak selini.
Haram işlerden, çek gayri elini.
Unutma, evdeki harem gelini.
Mahremde, seni bekler, hacı emmi.

Sen turist mi oldun, Hac’ca mı gittin.
Bir yağlı kazıkta, Paksoy’a yittin.
Hazır hacılığı da rezil ettin.
Helal olsun, sana be hacı emmi.