Hacı Bektaş-ı Veli Şiiri - Kenan Demirel

Horasan diyarlarından, koşan gönül erleri,
Yesevi ırmaklarında, coşan gönül erleri,
Nice yurt, yöre, toprağı aşan gönül erleri,
Eline sahip ol diyor, Hacı Bektaş-ı Veli.

‘Ya hayır söyle ya da sus’, diyor idi peygamber.
Eş, dost, devlete ulaşır, lisan ile her haber.
Pir ‘Her ne arar isen kendinde arayasın’ der,
Diline sahip ol diyor, Hacı Bektaş-ı Veli.

İnsan iyilikte olsa âlem de güzel olur.
Soy sopuna sahip çıkan elbet huzuru bulur.
Sahip olmayanlar yiter, darı dünya kaybolur,
Beline sahip ol diyor, Hacı Bektaş-ı Veli.

Sulucakarahöyük’te, maişetti muradı.
Dünyalığı kazanmayı, doğrulukta aradı.
Sürüye çobanlık yaptı, bağ, bahçeden ıradı,
Malına sahip ol diyor, Hacı Bektaş-ı Veli.

Kadıncaana yurduna, Kızılca halvet kurdu.
Alın teriyle kazanıp, ikramda bulunurdu.
Yunus Emre’ye ‘Buğday mı, himmet mi?’ diye sordu.
Yoluna sahip ol diyor, Hacı Bektaş-ı Veli.

Yeniçeri ocağında, yiğitler yetiştirir.
Edep, tövbe, fakr, cezbeyle, canı güzelleştirir.
İnsanoğlunun cismini, gönlüyle birleştirir.
Kuluna sahip ol diyor, Hacı Bektaş-ı Veli.

Gönle sultanlıkta ara bakilik hevesini.
Hayır, hasenatta harca, gününü nefesini.
Ömür boyunca çıkarma edep elbisesini.
Yılına sahip ol diyor, Hacı Bektaş-ı Veli.

Saygı, hürmet ve hatırla, sevelim Ehli Beyti.
Muhaneti dışar edip, yayalım muhabbeti.
Kitap, sünnet kökü aynı, bir görelim ümmeti,
Ali’ne sahip ol diyor, Hacı Bektaş-ı Veli.