Artık şehit gelmeyen
Bir gün olsun ne olur
Çelenklerde solmayan
Bir gül olsun ne olur.
Gün geçtikçe kaynaşan
Sen yoksun bulamaz oldum yolumu
Neredesin,elim kolum tutmuyor
Bunca haksızlıklar yakar solumu
Sen yokken nabzım da düzgün atmıyor.
Emeğin hükmü yok,kırılsın eller
Sakladım dolabın en alt gözüne
Mutluluk resmini neyleyim artık.
Uydun münafığın çirkin sözüne
O güzel ismini neyleyim.artık.
O resme baktıkça kahroluyordum
Ben öğretmenim.
Ne isterim bilir misiniz?
Evrende tüm insanlar mutlu,
gelecekten umutlu,
olsun kaygısız ,
baksın her birey diğerine ön yargısız.
Karşımda oturan şalvarlı,mahcup bakışlı kadın
Bilmem , öğrenmek de istemem
nedir adın
Öyle derinlere bakıyorsun ki...
Dalıp dalıp gidiyorsun
Kaldırıyorsun eğik başını ara sıra dikkat çekmek istercesine
Sana kavuşmak,yüceltmek ilişkimizi,
birlikte mutlanmak,
sarmak birlikte yaralarımızı
ten olarak bir arada
tinsel olarak bütünleşmek,
neşeyi, derdi ortak kılmak,,
Hayat ,ölene kadar hissedilen mutluluklardan
çekilen acıları çıkarınca geriye kalandır.
İnsanı en çok mutlu eden şey ,kendisini her sabah öperek uyandıran bir seveninin ( anne ,baba, sevgili) olmasıdır.
Öğrencini kabiliyeti derste ,karakteri teneffüste belli olur.
Nurlu,mahcup yüzlerini
İnan ki çok özlüyorum.
Seni uzağa götüren
İzlerini özlüyorum.
Düşümde bile duyduğum
Her çiçek mevsiminde açar
güzel mi güzel...
solar vakti geldiğinde de...
Hüzün dolar yürekler,
Coşkuluyum bu bahar hiç solmasın çiçekler,
papatyam da ...
Bir makam ikram ise hamisinden
liyakat yok olur hayır diyemez
hiç emin olamaz öz kendisinden
o işten de helal lokma yiyemez....
Şiirlerimin devamını neden göremiyorum?