Adını aşk koysaydım vermezdim ellere
adını sevgi koydum,yüreğim yandı
adını arkadaş koydum,arkamdan vurdu
adını zalim koydum,ciğerim yandı
adına dost dedim,kendi kendimi yedim
adını gül koydum sarardı soldu
Yalanmış sözlerin,yalanmış sevgin
sen beni aldattın yalan olasın
senden önce benim küçük'tü dünyam
dünya'n yıkılsın sende viran olasın
Biçare yüreğim sevmişti seni
İlim malatyadır köyüm SETİREK,gelin dostlar bir arada oturak
El birlik olup bu cahilliği bitirek,destek ile tüm işleri götürek. ........... .Burcu burcu kokan köyüm,dağların yeşil büründümü
……. Ben giderken emlik bıraktığım,yavrularım yürüdümü
Asarında keklik öter, mağarada kekik biter
Yaz gelince dör bir yanda,sıra sıra duman tüter
Eskiden yazımız üzüm bağıydı,karşısında ada tepe dağıydı.
Esmezse rüzgarı yağmazsa karı
yüce olsa ben o dağı neyleyim
bitmezse kekiği çökmezse duman
poyrazı rüzgarı karı neyleyim
Güller açsın bahçesinde bağında
....Senden sonra
Sevgi yüreğimdeydi her zaman,
aslında senden önce
sen değildin neden.
ama yinede kazanmıştın yüreğimi
Ben seni kaybedeli çok oldu,ama birtek yerinde sapasağlam duruyorsun
ben seni bana sokulan yalnızlığında aradım,ben seni yanaklarıma dökülen inci tanelerinde aradım.
tebessümlerim dondu sen gideli,ben seni bana sevgiyle bakan ışıldayan gözlerinde aradım,ben seni omuzlarıma dökülen saçlarında aradım huzurla.
ben seni bana ihtişamla gelişinde aradım hep caddelerde,otogarda perona
yanaşan boşalan yolcularda aradım ümitsizce.
yine iki damla döküldün yanaklarıma,yine yaş olup aktın hayallerimle.
...Deniz ve martı,deniz ve sen
bir yerde ıstanbul, ıstanbulda sen
bir yanda ıstanbul,her yanı alaturka
sen ve ıstanbul,ıstanbulda sen
bir yerde medeniyet şehri ıstanbul
eskimiş şarap misali sen
SUSTUM
Sustum artık senden sonra,avazım kapandığınca
sustum kendime küskünlüğümden
ürktüm hayattan,ezildim üzüldüm kırıldı şevkim
bıktım usandım riya ve yalanlardan
kuru gizlediğim gözyaşlarım eridi aktı,bitti umutlarım.
İnsanlar yalansa sevgi ne yapsın
yalan olan yine insan değilmi?
umudu sevgiyi vaad edip giden
adına sevgili denen insan değilmi..
mert kalmamış artık hep namert olmuş
Gökkuşağı renklerinden tek rengi eksik bıraktım
oda maviydi yetmedi kalemin boyası
çünki gökyüzüydü hayallerimdeki,sonra dökülecekti denizlere uçsuz bucaksız
ve gözlerin geldi aklıma ve çizdim harita gibi boş sayfaları
maviler tükendi,meğer ne anlamsızmış gökkuşağı mavisiz
şimdi siyah'la beyazı karıştırdım,şimdi geriye sadece griler kaldı..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!