Hacı Şiiri - Ramazan Kağnıcı

Sözde vazgeçmezmiş doğrudan, haktan
Anlamaz o Hacı, fakat hiç yoktan
Fakirin donunu alırken çoktan
Kilotu almadan bırakmaz Hacı

Haramlar, faizler cebine akar
Bunlara hep uygun bir de kulp takar
Kazığı buldu mu, affetmez çakar
Ucunu gömmeden bırakmaz Hacı

Kimseye bırakmaz, doğruluk satar
Yalana dolana hep atıp tutar
Armudu bulsun bir sapıyla yutar
Çöpünü yutmadan bırakmaz Hacı

Malı, işi için çalar kapını
Hesap eder çevresini, çapını
Yutturur, çöp diye kürek sapını
Küreği gömmeden bırakmaz Hacı

Doğru sözler bizim Hacı’ya batar
Birinin yanına beş daha katar
Fırsatı bulursa, kazık da atar
Kazığı ölmeden bırakmaz Hacı

Her işine gelene sallar başını
Gece gündüz oynar, sınır taşını
Komşu darısıyla yapar aşını
Tasını çalmadan bırakmaz Hacı

Camide en önde dinler va’zını
Ortağına verir, payın azını
Bulursa komşunun yitik kazını
Tüyüyle yemeden bırakmaz Hacı

Çiğilliyim, saklamam ben sözümü
Bağlamışım hep doğruya özümü
Beğenirse bir çift ela gözümü
Kaşımla çalmadan bırakmaz Hacı