HACER ve Halil İbrahim

*Bu şiirimi bir zamanlar değerinin çok ötesinde gördüğüm ve yanıldığım Silifke'li Hacer AYDIN'a ithaf ediyorum.

Hacer; yaşam esrarının gizlendiği güzel...
Halil; bu esrara uzana, meçhûl garip el...
Sende, büyük sırra ermenin doymaz visâli
Bende gaibi kurcalayan kâşifin hali...
Sen, Ebedî olana giden yolun yolcusu
Ben, senle olamamanın dayanılmaz korkusu
Uzatmışsın elini Hazret-i Peygambere!
'İşte bu, gaye-insan diyorsun meleklere!'
Bu ne üstün anlayış, bu ne üstün idrak!
Sana gıpta ile bakıyorum..Ağlayarak!
Aç güzelim, esrarını bu garibe de aç!
Mekan kayıp, zaman durmuş, bilmem saat kaç?
Bana göre sırra ermenin basamağısın!
O kadar esrarlısın ki... Remz olmalısın;
Zamanı parçalamanın...Mekana geçmenin,
Erişilmez sırra götüren yolu seçmenin....
(1998-Tuzluca)