Haccac'ın zindanlarından kara gözlerin.
İçinde bir devrin bütün acıları mahpus,
bütün işkenceleri, insanlık tarihinin,
sırf sen mutlu olsaın diye
ve sırf sevdim diye seni,
bana işlenmiştir.
İşte bu çile ondurmaz beni.
İşte bu sevda yıkılmıştır yüreğime.
İşte sen varsın diye,
işte bir çift zindan göz hatırına,
işte senin hatırına,
işte.
Ve beklemek, yok olmak kadar koyar adama.
Oysa beklenecek ne kaldı ki.
Ölüm bile, beklemeden, ansızın gelmiyor mu.
Sen hala neyi bekliyorsun...
Kayıt Tarihi : 2.9.2006 21:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdullah Ecevit](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/02/haccac.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!