Hiç farkında olmadan aradan tam 25 yıl geçmiş. Ankara Gordion otelde yıllar sonra buluştuğumuz arkadaşları hala içtenlik ve gençlik hissiyatı içerisinde buldum. Gençliğin, yalnızca zamanın ilk çizgisi olmaktan çok, yüreklerde yaşatılabildiğini anladım.
Hala yürekleri pır pır eden, hala hayat dolu ve daha da önemlisi hala geleceğe umutla bakan arkadaşlarımı görünce onların hiç değişmediklerini ve güzel anıları görkemli geleceklerle besleyen çok önemli bireyler olduklarını bir kez daha kavradım.
Bir neslin paylaşan temsilcileri olarak birbirimizi daha iyi anladığımızı ve içimizdeki geçmişte yaşanan hallerimizi birbirimize daha iyi yansıttığımızı, birbirimizi yakından duyumsadığımızı hissettim. Üniversite günlerimizin belki çok mahzun belki de duygusal ama utangaç tavırlarını hissederek yılların tükenmeyen sevdalarını içimizde saklayıp, yalnızca gençlik çağımızın bir yanının hala yüreklerimizde yaşadığını gördüm.
Geçmişin güzel günlerini yâd ederken, yaşanan gerçeklerle yüzleşmenin bile yaşamanın gerçek anlamı olduğunu bilerek vefakâr, yaşatılabilen arkadaşlar olduğumuzu bütün gururumla hissettim.
Arkadaşlarımın yüzlerinde, geçmişin gelecek korkularının, ekonomik yetersizliklerinin yerini alan ekonomik bağımsızlığın ve başarılı olma olgusunun en güzel tebessümlerini gördüm. Ayrılıklarımızın başka mekânlarda daha güzel meyveler verdiğinin duygusallığını yaşadım. Sorumluluğun az olduğu ve hep pembe hayaller kurduğumuz günlerin tatlı hayallerinin usumuzun en güzel köşelerini süsleyeceğini ve bizleri terk edemeyeceğini fark ettim.
Arkadaşlarımızın cehrelerindeki bütün değişikliklere rağmen sımsıcak birer çift göz ’ün hala ben oyum diyen bakışlarından onların kim olduğunu anlayabilmenin mutluluğunu yaşadım.
Şunu yakından gördümkü, saygı göstermenin ve sevmenin en belirgin ifadesiydi değer vermek. Organizasyondaki saygıdeğer arkadaşlarımın ve birbirlerini onurlandırarak bu paylaşıma katkıda bulunanların ayrıca birbirlerine değerlerin en güzelini verdiklerini düşündüm.. Çeşitli sebeplerle katılımda bulunamayan arkadaşlarımızın yüreklerinin bizlerle olduğunu ve bizlerle aynı duyguları paylaştıklarını bilmenin gururunu yaşadım.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Sevgili Adnan, çok teşekkür ederim. Ne yazık ki ilk gönderdiğim yazı çıkmamış, ama benim FB duvarıma gönderdiğiniz nota teşekkür edebildim; yazınızın bana düşündürdüklerini ifade ettiğim o satırlarımı kopyalayıp buraya tekrar yerleştireceğim. Sağolun varolun sevgili Adnan.
Gümeç Karamuk
Sevgili Adnan, bu nefis yazınızı bana da gönderdiğiniz için Size içtenlikle teşekkür ederim. Sitenize gönderdiğim teşekkür sözlerimi burada da tekrar etmeden duramıyorum. Muhakkak ki hepimizin duygularına çok derin hassasiyetiniz ve üstün ifade ustalığınız ile tercüman olmuşsunuz. Geçmişte paylaşılmış kader ortaklığı, unutulmamış, dolayısıyle vefakâr dostluklar, geleceğe yönelik olumlu bakışla beslenen umutlar ... Bütün bunlar, olgun ve bir o kadar da körpe ruhlu insanların bir araya gelişinin ve hayatın kalıcı anlamının tablosu. Bu tablonun zihninizde bütün berraklığı ile uzun ömürler boyu sürmesini diler, sonsuz sevgilerimi sunarım.
Dün-bugün ve yarın. İşte hayatın toplamı...
Bu duyguları hatırlattığın için teşekkürler Adnan.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta