Hacamat Şiiri - İsmail Uysal

Hacamat

Üstünden yıllar da geçse unutmam
Nisandı, kalbimle eriyen kardı.
Turna zemheride göçse unutmam
O gün bana b/akan bir çift pınardı.

Yol aldı içimde tüm derelerden
Kesti ayağımı bastığım yerden
Yol verdiğim çile döndü seferden
Tepeden tırnağa ruhumu sardı.

Yol almış volkanı nasıl uyutsak
O ukala akıl gönüle tutsak
Biz çile hapını ne ile yutsak
Pınardan akan su bile kaynardı.

Yoruldum be gülüm bırak yakamı
Duruldum; üstümde hicaz makamı…
Bilsem hakikat mi yoksa şaka mı?
Bu aşkın içinde ne haslet vardı?

İsyanım dorukta, kazan kaldırdım,
Öfkeden aklıma bile saldırdım.
Aşkını hacamat ile aldırdım;
Kalbimden süzülen kan, günahkârdı.

İsmail Uysal
Kayıt Tarihi : 27.1.2011 12:24:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

İsmail Uysal