Hac Hatıraları 8 Alış Veriş

ALIŞ-VERİŞ

Pazar günü öğle namazından sonra alış-veriş yaptık. Ekseri çocuklar için oyuncak, defter gibi şeyler aldık. Biraz para harcadık anlayacağınız. Takdir edersiniz ki, hanımların olduğu yerde alış-verişe çıktınız mı, kolay kurtulmak mümkün olmuyor. Aklına gelmedik bir de yakını olsun. Unuttuğu bir arkadaşı olsun. Birde burada ne olursa olsun pazarlık yapacaksın. Pazarlık ticarette bir kural sanki.

Akşam namazında bir Yemen’li ile tanıştık. Çok az Türkçe biliyordu. Buna tarzanca Arapça ve İngilizceyi de karıştırarak anlaşmağa çalıştık. Abdül Hamit Hanın yaptığı hizmetleri göstererek anlatmağa çalışıyordu. Bu konularda bilgisi var demek ki. Anlatırken de rahmet okumağı eksik etmiyordu. Beni çok duygulandırdı. Devlet olarak adama kızıl sultan demişiz, vatan haini ilan etmişiz. Yemen’li neler anlatıyor şimdi. Lakin biz zaten seviyorduk AbdülHamiti, bu olay sevgimizi daha çok pekiştirdi. Yemen’li müslüman kardeşime de teşekkür ettim.

İngilizceyi veya Arapçayı bilmediğime burada çok yandım. Dünyanın değişik bölgelerinden gelen Müslümanlarla dertleşmek, sohbet etmek, ülkelerindeki gelişmelerden haberdar olmak ancak dille oluyor. Bazen onlarda da aynı arzu ve hevesi görebiliyorsun. Aşk İklimine gedecek olan dostlarım bu uyarını dikkate alsınlar lütfen.

Pazartesi sabah namazından sonra otele gelip, almış olduğumuz hurma ve eşyalarımızı kargoya verdim. Zemzemi Mekke’ye bıraktım. Yükümüzün kilosu 3 Riyalden 379 Riyal tuttu. Kayınvalidemin eşyası da içinde tabi.

Öğle namazından sonra cami avlusunda dolaşıyordum. Yeşil Kubbenin karşısında bir Türk kafilesi gördüm. Yaklaştım yanlarına dualarına amin demek için. Kafileye dua yaptıran hoca Sakarya’dan ortaokul öğretmenim R ARSLAN duayı bitirince selamlaşıp, hal-hatır soruyoruz. Kafilede bir başka tanıdık. İmam Hatip Lisesinden arkadaşım İ AKTAŞ. Sohbet ediyoruz biraz.
Yarın gideceklerini söylüyorlar. Görüşmek umudu ile vedalaşıyoruz.

İkindi namazından sonra Ahmet ile beraber avluda dolaşırken bu sefer kimi görsek iyidir. Şevki YILMAZ. Yanına gidip tanışıyoruz. Biz onu tanıyoruz zaten. Yalnızdı. Ahmet arkadaşım

-Hocam. Sizden bir şey rica edebilir miyim. Deyince, oda

-Hayırdır İnşallah, buyur. Dedi

- Seni gözlerinden öpebilir miyim. Bunu çok istiyorum. Deyince. Şevki YILMAZ’da gülümseyerek,

- Öp bakalım. Dedi.

Ahmet arkadaşımda iki gözünden öptü. Sonra vedalaşıp ayrıldık. Ve böylece hacı arkadaşlarımız arasına Şevki YILMAZ’da girmiş oldu.

Bugün Salı. Medine’ye gelişimizin üzerinden tam bir hafta geçti. Bu demektir ki ayrılık vakti yaklaşıyor. Veda ziyaretlerimizi kafile ile yapıyoruz. Dualar, salavatlar, tekbir ve telbiyelerle tamamlıyoruz. Kafile ile işimiz bitince bu sefer Ahmet ile başlıyoruz ziyaretlere. Namaz kılmadık bölge, ayak basmadık halı bırakmayalım istiyoruz ama mümkün olmuyor herhalde. Yatsıdan sonra da Ravza-i Mutahhara’da epey namaz kılıyoruz. Yine Ahmet’le. Mevlam kabul etsin. Gece gelmek niyeti ile otelimize dönüyoruz.