Hac Hatıraları 7 Sürpriz Bir İsim

SÜRPRİZ BİR İSİM

Bugün cumartesi. Sabah namazından sonra kafilemiz toplu halde, AbdülHamit Han Hazretlerinin yaptırmış olduğu tren garını ve yanında ben bir Osmanlı eseriyim diyen camii şerifi gezdik. Cami ve gar Osmanlı mimarisinin Medine’deki temsilcisi sanki. Türkiye’deki eserlerin küçük örnekleri gibi. Ama bakımsız.1900’lerdeki kin hala devam ediyor herhalde.

Garda ziyaretimiz esnasında tadilat yapılıyordu. Osmanlıdan hiçbir eser bırakmayacaklar galiba. Gar binasının içini delik deşik etmişler. Zemini tamamen sökmüşler. Tadilat yapıyorlardı. Tren yolundaki raylarda sökülmüş. Bir şeyler yapıyorlar. Anlamak mümkün değil.

AbdülHamit Han ne ümitlerle yaptırmıştı tren yolunu. İstanbul’dan hacca niyetlenen bir hacı adayı, trene bindi mi, soluğu mukaddes topraklarda alacak. Tabi bu güzergah üzerinde ne kadar şehir, ne kadar ülke, ne kadar Müslüman varsa, o günün en modern taşıtı olan trenle yolculuk yapacak, hac farizalarını yerine getirecek. Ne büyük bir düşünce, değil mi? Sadece bu hizmet ve düşüncesi, Rahmeti bol olan Rabb’imin rahmetine mahzar olup, affına sebep olabilir. Ve ne acıdır ki,bu demiryolu hiç kullanılmamış. Savaş yıllarında o günkü yönetim İngilizlerin desteklediği Türk düşmanlığı ile, sökülen her raya ve malzemeye para vermişler.

Dönüşümüzde hurma pazarına uğrayıp, grubumuzdan bazıları ile hurma aldık. 30 kilo bana, 30 kiloda kaynanama aldık.(içişleri yetmez deyince inanmamıştım. Bir o kadarda Adapazarı’ndan aldım.)

Yatsı namazından sonra, Kur’an okumamı ve kaza namazlarını bitirdikten sonra, içişlerini beklemeye başladım. Geçecekleri yerde bazen oturup bazen tur atıyordum. Bu arada birinin bana aykırı aykırı baktığını görünce, içimden,

- Bu adam beni birine benzetti muhakkak.

Diye geçiriyordum ki.

-Erdoğmuş ne arıyorsun burada.

Deyivermesin mi. Konuşunca sesinden tanıdım hemen. Ermiş kardeşlerin küçük oğlu Sultan imiş meğer. Hal hatırdan sonra onu uğurladım. Biraz sonrada kaynana ve içişleri gelince bizde otelin yolunu tuttuk.