Hac 2 Şiiri - Halis Karadeniz 2

Mal mülk Allah'ındır, gerisi yalan,
Sevinsin gidenler üzülsün kalan,
Her hac mevsiminde, içime dolan,
O manevi havaya koşun hacılar.

Mekke Medine, Mukaddes Belde,
Kalpten dua edin kalmasın dilde,
Kâbe kokusu olamaz hiçbir gülde,
O gülü koklamaya koşun hacılar.

Toprağında taşında manevi izler,
İster istemez yaş dolar gözler,
Buraları anlatmaya yeter mi sözler,
O manevi temizliğe koşun hacılar.

Ne savaşlar gördü Mekke Medine,
Ebu cehiller ölmedi yaşıyorlar yine,
Kaynağından sahip çıkalım dine,
O kaynaktan içmeye koşun hacılar.

Arafat Müzdelife insanla kaynar,
Kıyamet gibi yer yerinden oynar,
Hiç kesilmez akar, manevi pınar,
O pınardan tatmaya koşun hacılar.

Zemzem; bozulmaz Salime adı,
Doya doya içene Cennet muradı,
Hiçbir suda bulamayız bu tadı,
O mübarek suya koşun hacılar.

Açlığı giderir, bir adı da Kâfiye,
Rahatlık verdiği için denir Âfiye,
Büşra, Muazzibe berrak Safiyye,
O mucizevi suyla coşun hacılar.

Hacer-ül esvet cennetten gelen taş,
Kimseye eziyet etmeden oraya ulaş,
Dokunamadım diye dökmeyesin yaş,
Allah için ağlamaya koşun hacılar,

Sayılı günler geçiyor, ölüm yanaştı,
Dün aramızda olan yok, Allah'a ulaştı,
Hep dünya dedik, günah sınırı aştı,
Beratınızı elinle alıp, coşun hacılar,
Cennetlik olmaya koşun hacılar.

03.02.01