Hâbnâme... Şiiri - Ulvi Ziya

Dana dana dastana, dana girdi bostana;
Uyan hele kulak ver, sen bu hazin destana...

Günün tam ortasında; bu uyumak ne, hayret... !
Uyur aslan takımı, çakallardadır gayret...
Harmanı baştan sona haşerat sarmış bütün
Sana taam hakkı yok, zararlı senden üstün...
Kurt dadanmış sürüye, çoban der, kimse duymaz
Duyanlar da aldırmaz, diyesim gelir aymaz...
Haşerat, her harmanı tüketmeyi plânlar
Sâhibini uyartmaz bütün bu tür olanlar
Yağ dolu derilere, itler bekçi yapılmış
Aç köpekler deriyi pay hırsına kapılmış
Her tüneğin çevresi baykuşlarca sarılmış
Îmân kaçmış da gitmiş, Zerdüşte dek varılmış
Kuduzlar tüm sahrâya dehşet saçıp hırlarlar...
Öküzler, aşka gelmiş, serbestçe hep ırlarlar...
Ortalık sanki mahşer; kaos, yangın alanı,
Harâmiler hep birlik, meşru sayar talanı...
Şimdilik dert etmeye lüzum yok der uykucu
Bazıları dert eder, lâzım der bir KUYUCU...

Ey en başta uyuyan, kendine gel de uyan;
Bu koskoca bostanı, sonra olmaz koruyan...
Meyl etme haşerata, sana faydası olmaz
Yerler bütün ekini, sana bir dâne kalmaz...

Su uyur bunlar aslâ, hem de asırlar boyu
Zararlıyla birlikte zehirli yılan soyu...
Uyu sen, zaptetsinler; evi barkı siloyu...
Uyu sen ey koruyan uyanana dek uyu
Tekmelerle uyaran, haram eder uykuyu...
Uyu ey en baştaki, böyle ayakta uyu
Haşerat eşmektedir herkese kanlı kuyu...

Sen ayakta uyurken, ayyuka çıktı ateş
Sanki çiğ çiğ yiyecek, birden, kardeşi kardeş...
Kanı soyu belirsiz danalar devlet kurdu;
Gayret et de ortadan kalksın bu kokuşmuş leş...