Habip Ata Giresunlu Şiirleri - Şair Habi ...

Bu taşlar,ağaçlar,soğuk pınarlar,
Dağdan dağa uçan kuş benim değil.
Bu virane bahçe,patika yollar,
Ardından koştuğum aşk benim değil..

Kederle süsledim bütün resmini,

Kıyamam ben sana, sana can dedim
Gülü sana verdim dikeni bende;
Bilmeden düştüğüm aşk ateşinin,
Acısı bendedir dermanı sende.

Nice yıllar geçti kavuşamadık,

Sevgilim üzülme mutlu ol yeter,
Aşk denilen sonsuz beladayım ben.
Üzülüp boş yere yorma kendini,
Asırlar sürecek rüyadayım ben..

İçimde bilinmez şimşekler çakar,

Susuz kalan toprak gibi,
Can dileyen yaprak gibİ;
Küs çatlayan dudak gibi,
Özledim...özledim...seni özledim..

(Gemlik, 01.01.2011 - 1243

Gönüller kaçamaz hummay-ı aşktan,
Bahar seli gibi akabilirsen;
Mecnunu ağlatan çöl dize gelir,
Bir ateş misali yakabilirsen.

Hazine toprakta kaldı gömülü,

Bir güz mevsimiydi,
Yağmur yağıyordu üztelik;
Saçların sırıl sıklam,
Gözlerin pırıl pırıldı,
Hatırlar mısın?

Kıyamam ben sana,sana can dedim,
Gülü sana verdim dikeni bende;
Bilmeden düştüğüm aşk ateşinin,
Acısı bendedir,dermanı sende.

Nice yıllar geçti kavuşamadık,

Bu aşkın yoluna başını koyup,
Ayları yıllara ekledin mi hiç?
İşkence son bulsun diye celladı,
İdam sehpasında bekledin mi hiç?

Sensiz gecelerin bitmez hüsranı;

İster anma beni istersen unut,
İster gül halime ister et sükut;
Yıllar geçse bile içimde umut,
Çırpınır yollarda gelecek diye.

İster yaprak yaprak dökül dalından,

Suyu temiz gördüm bir yudum içtim,
Baktım karışmayan zehir kalmamış;
Çiçekler içinden al gülü seçtim,
Meğer çekmediği cefa kalmamış..

Boş bir teselliymiş sevmek,sevilmek