Habil Ve Kabil Şiiri - Muammer Gökçay

Kavgaya tutuşmuş iki millet
Cehalet sancağını çekmiş bizim cemiyet
Batıl kılık değiştirmiş dostlar safında
Zulmü fısıldıyorsa kulağına cihad diyerek
Kabildir o, bize Habil gerek

Baba toprağımızdır cennet
Âdemden kaldı bize şu kutlu vasiyet
Varsa bir işinde şeytan, onu terk et
Hep ölümsüzlük diyecek sana gelerek
Kabildir o bize Habil gerek

Bir gönül kapısı çalarsan şayet
Belalar yapışır yakana ilelebet
Gayret ekersen, biçeceğin şeydir muhabbet
Bırak bu kapıyı dön derlerse şayet
Kabildir o, bize Habil gerek

Vermiş imanın sana bir heybet
Küfür dediğin karşında tek millet
Kitaba riayetle olunur galibiyet
Hocaların sana O tarihseldir diyecek
Kabildir o, bize Habil gerek

Siyahı beyaz yapan bir illet
Kapıldı büyüsüne koskoca ümmet
Üvey kıldı evlatlarımızı” modern “diyerek,
Kendi değerlerine habersiz sövdürerek
Kabildir o, bize Habil gerek

Kim derse ki Kabil bir hikâye
Dönüp baksın önce kendi nefsine
Kabilde lazım değildir bize, hikâye de
Habilliktir aslolan, kabilliktir karakter halini alan
İşte bu yüzden
Kabildir o, bize Habil gerek.