Habil ile Kabil gibi Şiiri - Ferhat Arıkan

Sıra sıra dizili harabe sokaklarda gecekondular
Herhalde gelmeyecek baksana yıldızlar bile uyudular
Virane olmuş caddeler evler birde seven yürekler
Bak işte kimse yok kimsede olmayacak terkettiler
Hani sonbahar akşamının sararmış yapraklarının hüznü
Hiç gülmüyorsun hiç güldürmeyecek mi yüzünü
Eylül'ün tatlı üşümesi vardı
Onlarda artık eylül'de kaldı
Giderken karanlığın puslu yalnızlığında
Uyuyordun yalnızlığının ıssızlığında
Yaşamaya çalışıyor ekmek savaşında emekçiler
Gözü doymaz kabiller emekleri sömürdüler
İnsan ne olduğunu bilmeyen bir deliydi
İyiler habilin kötüler kabilin kardeşiydi
Bu dünya kirlenmiş gunah çukuru hesap derler
Koskoca cihan kuşlar hayvanlar insanlar birde çiçekler
Hesap günü yakın mahşeri perde perde
Herkes günahta hani insan olan nerde
Çamur yağıyor insanların yüzü kara bataklık
Anlattığınız din nerde hep şeytana kulluk yaptık
Herkes bu dünyanın menfaati malına tamah etti
İşte bu yüzdendir ki ruhlarımızı kirletti
Bulutlar kapatmış ışıldayan güneşin perdesini
Kanaatkar olanlar dolduruyor bu dünyada terkisini
Göğe yükselen bir merdiven olsun yıldızlara yakın
Kaldırın kafanızı utandıkça gökyüzündekilere bakın
Sonra teker teker çıkın iyilik varsa yüreğinizde
Bulutlardan yağmur isteyin ağlamak istediğinizde
Ruhlar kirli bedenler tertemiz
Hani kurtaracak olanlar nerdesiniz
Rahmeti abı hayat ölümsüzlük için mi iniyor
Habiller gidiyorda kabiller gebermiyor
Yalnızlık sadece yaradana mı mahsustu
Bak işte kalplerde yalnıź onlarda sustu
Her gelen günümüz geçenleri aratıyor
Hem yalnızlık hem susmuşluk hep insanı ağlatıyor
Sevgi yok sevilmek yok herkes zalime el pençe
Sanma ki cennete burdan açılacak pencere
Kırılmış işte dünyanın güzele açılan camları
Teker teker düşüyordu cananı sevenlerin canları
Habiller cennette kabiller cehennemde buluşacak
Ademler havva ile elma yerken mi konuşacak
Sevmek sevilmek günah diye şeytanıda güldürdünüz
Hepiniz kabil olup habil olanları öldürdünüz

22.09.2021