Habîbullâhın Terî Şiiri - Mehmet İslami

T eâlellâh Rahmetin lil âlemin
E welen ‘buyurmuş musaddık, emîn’
R ayihâsı hürmetine arş, zemîn
Î nledikce iniliyor âşk ile

G ardaşlarım, gönüldaşlar, canlarım
Ü zerinde düşman gelmez bunların
L eyli nehâr Bin Yetmiş Bir anlarım
L âyı tağut edinince hunların
E bî ceddi kaldımı ki onların?
R abbûl Âlemine elhamdülillâh

D iyor ki Kur’ân Sahibi mutlak
İ şte her şey açık, değildir muğlak
Y edi düvel ayak basmadı ha bak
 fyondan yonanı kovan Isparta
R iyâset divânı kuran Isparta
I zdırap boynun buran Isparta

N e hâllere düşürüldük meydanda
E trafına bir bak düşman her yanda
Z âhit, üç civânı yağlı urganda
İ çinde türk kanı bulunmayanlar
H iyânet çetesi bozulmuş kanlar

A teşletti, fransızın kotili
S ütçü imâm başkomutan fitili
İ zni İlâhîyle, kafîr katili
L â yüzâl bir imân abidesidir

I stırâm’ı icâbettirir kula
S avaş ilan eder tağuta pula
P eygamber izinde şaşmaz pusula
A kıl almaz tarzda geldi yoksula
R âcilen istedi girmeği yola
T utan ra’d u berktir yapıştı kola
A lemi A’rafta şaibesidir

İ sterim Ellâh’tan şerefi, şanı
S ahibi hilâfet kılsın sultanı
L ehfân-ı biçare mazlûm insanı
 rasatta görebilirsen tanı
M ümin bilir her münâfık olanı
İ sm-i pâk-i Nebî asâbesidir