Habibullah Aşkına Şiiri - Yusuf Mansız

Habibin aşkı sardı bedeni yüreğim asuman-ı ebedi
Yollarındaki dikenler okşadı manevi bedeni
Sevgin kor gibi aktı, yüreğime mevlamın maşuki
Mevlaya ebedi hizmetkar olsam , yansın bu can-ı şairi!

Gittim iman dolu beşiğine ümmetinin huzur bahçesine
Aşk kokusu doldu yüreğime, medine-i münevverede
Günahlar dökülsün bahçesinde, ravz-i mutahharada
Hicretimi kabul et rabbim kavuştur! dâru’l hicray’a.

Ve kalbim her zerresinde hissetti habibimin nurunu
Muktedir oldu düşündükçe cem-i cennetindeki huzuru
Huzur yağdı çiseledi üstüme şelale misali anında
Fikirlerim de tertemiz oldu düşününce ziyadesinde.

Mevla ya rabbim uçan kuşlar gibi sükut eyle
Gider tüm müşkülatları ümmetinde binlerce necehatı
Ahir zaman da kaldı müslüman biçare, pejmürde
Öksüz ve yetim bu millet sensiz habibu kibriya hürmetine
Yusuf Mansiz (Yusufmansiz)