Habibim Benim Şiiri - Ahmet Arslan Hadimi

Muhabbetin Gülü Habibim Benim

SEN şefkat pınarı, muhabbet gülü
Âlemlere rahmet HAKKIN Rasulü
Cihana gösterdin husnü kabulü
Nebiler Sultanı Habibim benim

Mekke’de kurulmuş zulmet otağı
Kopardın zulümle karanlık bağı
Dünyanın gördüğü son nur kaynağı
Rasuller Sultanı Habibim benim

Bir kez sesin duyan, eriyip gitti
Namını işiten kendini itti
Dedi ki geçmişim, burada bitti
Muhabbet Sultanı Habibim benim

Kadın, kadınlığnı sayende buldu
Köle tanıyınca gerçek kul oldu
Yetimler, öksüzler Senle kurtuldu
Gönüller Sultanı Habibim benim

Sevdi, ölümüne, bir defa seven
Sahaben ayrılmaz, öldürse döven
Sende hayat bulan, olmadı şoven
Sevgiler Sultanı Habibim benim

Kaskatı yürekler Senle çözüldü
Sınırsız hevâlar, gördü, büzüldü
SANA erişmeyen, nasıl üzüldü
Hoşgörü Sultanı Habibim benim

SEN bize denizi gösterip dalsan
Haydi desen sade, bir karar alsan
Geliriz arkandan denize dalsan
Hoş karar Sultanı Habibim benim

Adalet, zulümü, seninle kovdu
Helaller yetişti haramı boğdu
Doğrular yanlışın üstüne doğdu
Sıddıklar Sultanı Habibim benim

Canlı, cansız ne var, hepsi de tanır
SANA inanmayan elbet aldanır
RAVZA yerde diye, şu gök kıskanır
Kâinat Sultanı Habibim benim

Ahmet Hadimî’yim, yoluna hadim
Sevgin muhabbetin elbette kadim
Adını anmayan olacak nadim
Seyyitler Sultanı Habibim benim
Ahmet Arslan Hadimi….290420