Habib-i Yar Şiiri - Aynur Yazıcı

Yürek seni hüzünlerle anarken
Bir gece yarısı gözler,
Sıcak gözyaşlarıyla yanarken
Bilir misin, bir damlacık seni özler?
Yol alır sözler, Kaf dağına
Yol alır, ol Resulun çağına

Penceremde üç perde
Düşmüşüm bir acip derde
Uçmuş gitmiş, akıl yok serde
Sen yine yoksun Ey Rasul
Ben neyleyim, bu garip yerde?

Firakın beni bu kadar mı yakacaktı?
Beni halden hale koyup, gözlerimden,
Yaş yerine kan mı akacaktı?
Visal yerine, hasret mi çıkacaktı sözlerimden?
Ey Rasul, Ey Yar, Ey Habib-i yar!
Sensizlikte, şu günahkarı bir ali nar sarar.

Göz kırpma ey sevgili o uzak beldeden
Yıllar var, hasretinle yanar ruh ve beden
Liyakati yok ne salata, ne selamına
Nara layık, nura taliptir, bilmem ki neden?

Gün yine doğdu
Ve ben yine sensizliğe açtım gözlerimi
Gün yine doğmuşsa, sen yine varsın
Gün yine doğmuşsa, yine yüreklerde yarsın
Gün yine doğmuşsa, bu fakiri de duyarsın.
Nurundur doğan, yeni güne.
Sensiz yar, sensiz nasıl katlanırdı?
Nev-i beşer bu sürgüne.

Hayat çileye ram oldu.
Vuslat gönle meram oldu.
Sensiz kaldı yürekler Ya Habib-i yar
Şu sath-ı arz bu fakire haram oldu.