Habib Baba (kıssa) Şiiri - Mehmet Şahan

Kıssa HABİB BABA

Habib Baba gariban, yaşlı, fakir biriymiş;
Adı pek bilinmeyen Allah dostu piriymiş!
…..Bir kervana katılır günlerce sürer yolu,
…..Nihayeti kervanla bulurlar İstanbul’u!..
Yolculuk süresince yolların tozu, kiri;
Temizliği aratır, rahatsız eder Pir’i!..
…..Hemen gitmiş hamama, kirini atmak için;
…..Beden temizliğini ruhuna katmak için!..
Fakat gelin görün ki, odaları tutmuşlar;
Sultanın vezirleri hamamı kapatmışlar!
…..Hamamcı Habib Baba’yı almak istememiş,
…..Habib Baba mecburen oldukça üstelemiş!
“Üzerimde kirleri söküp atamıyorum,
Rabbim’e ibadet ederken utanıyorum!..”
…..Hamamcı bu ısrara ilgisiz kalamamış,
…..İçeri almaktan başka çare de bulamamış!
“Baba, şu odada yıkan çık, para da almam;
Hızlıca yıkanıp çıkarsan zorda da kalmam!”
…..Fazla vakit geçmeden yeni fakir belirmiş,
…..Bu gelen boylu poslu, yakışıklı biriymiş!
Merak etmiş; vezirler, ne yerler, ne içerler?
Sultan’ın gıyabından ne eker, ne biçerler?
…..Tebdil-i kıyafetle saklamış vaziyeti,
…..Sultan Murat olsa da gizlemiş acziyeti!
Yakarmış hamamcıya; ”ne olursun hamamcı,
Yıkamayım bitamam, kalmasın bende sancı!”
…..Sultan’ı da göndermiş ihtiyarın yanına,
…..”Kimselere görünme kıymasınlar canına!”
Sultan Murat beline peştamalı bağlamış,
Baba’ya selam verip, güvenini sağlamış!
…..Habib Baba bakar ki bu genç sirli-sitirli,
…..Yüzü temiz dursa da birazcık sırtı kirli!
“Evladım iznin var mı? Ben keseleyiversem!
Kirlerini tas tamam, hep temizleyiversem!”
…..Sultan böyle teklife olumsuz bakamadı,
…..Şaşırsa da bir anda içinden çıkamadı!
“Buyur baba” diyerek sırtını dönüverdi,
Kirlerinden arınıp, nefsini yeniverdi!
…..Minnettardı babaya ister akıl ermesin,
…..Sevgiyle dedi ona “ellerin dert görmesin!”
Teşekkürle yetinmez, karşılık vermek ister;
Yük altında kalmayıp huzura ermek ister!
…..”Baba, gel ben de senin sırtını keseleyim;
…..Keseleyim ki, ödeşmiş olduğum bileyim!”
Habib Baba bu gencin kimliğinden habersiz,
Genci kırmamak için kabul eder çaresiz!
…..Sultan Murat yaşlıyı pir pak aklamak ister,
…..Bir yandan da babanın ağzın yoklamak ister!..
“Baba be! Duyar mısın içerdeki sesleri,
Tef, dümbelek ritimle coşturuyor fesleri!
…..Şu hayatta Sultan’a vezir olmak da varmış,
…..Sultan’ın sevdikleri, zevk-ü sefadalarmış!..”
“Ah be evladım Sultan Murat dediğin kimdir?
Sen asıl Yaratan Rabbi’ne kendini sevdir…”
…..”O, seni severse adını ezberletir,
…..Sırtını bile Sultan Murat’a keseletir!..”
Pîr-i Fâni ne dersin, aşkın dünya şahına?
Allah, dosta yar olur; olmaz Padişahına!

MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNİ)
07.01.2019 - İSTANBUL