Kaç yüreğin kanayan resmi var
yürüdüğün yollarda?
“Susma” hakkını kullandın,
“Son söz” hakkımı sağlamadan.
Dışa vuramadığın ihtirasın öfkesine yenildin,
Daha güzel duygular yaşayabilme ihtimali varken.
Nasılsa dinmeyen yağmurlar senden uzakta,
Sırıl sıklam birinden habersiz uyuyorsun
şu an yatağında,
Pencerenin camında resmini çizen bakışları görmeden...
Bir çocuk ölecek şimdi sokağın tam ortasında,
Bir zalimin gözleri önünde.
Senden habersiz ellerin kana boyanacak,
Oysa o çocuk sen yokken yaşama sürülmüş bir yürekti
En sevimli oyuncağını senle paylaşırken
habersizdi herşeyden...
09.07.2010.
BAKI
.
Xalide EfendiyevaKayıt Tarihi : 9.7.2010 16:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ceza olsaydı çeker bitirirdim, ceza olmadığına göre.. dedi kızım Leyla Mövsümova ardı yazdığı yorumda
etkileyici bir yaklaşım..tebrikler..
NAZ.
sevgilerle
deniz
Mecnûnî bir aşk desek yanılır mıyız acaba?
Mecnûn'un çölleri yol olmuş, kumları gönül yarasının kanları. Binlerce yüreğin sevgisi toplanmış, tek yürek olmuş kanayan bir resim gibi yollarda.
Susturmamalı insan aşk ile çağlayan gönülleri. Susmasına izin vermemeli, kırıp dökmemeli, küstürmemeli böylesine ölümsüz bir sevdayla ölürcesine severken.
Gönülden gönüle bir köprü kurulmuşsa eğer, susma hakkını kullansa da, söylenesi son söz gitmesi gereken yere gider.
Eğer O da sen olsaydı, sırılsıklam eden yağmurların bir değil, binlerce damlası O’na da değerdi. Baktığın pencerenin camında iki hayal birleşip, hayali buğunun muhteşem aşk tablosundaki ümitsiz ve çaresiz bakışlara “evet” derdi.
Zulmün elleri hep kanlı, gözleri hep karanlık, gönlü kara kayalardan kalın surlarla örülü.
Bir çocuk misali ölecek yüreğin…Hangi zalimin görmesidir dileğin…
Sevdanın çocukluğunu yaşıyorken bu yürek; nereden bilecekti zulmete, karanlığa düşecek…
Aşk oyuncak değil, hele hele hayat hiç oyuncak değil…
Yüreğin yerinde dursun, umarım kendi gibi çarpan birini bulursun.
Yüreğime bu duygular döküldü, şiirinizin serbest serzenişlerinden.
Baktığınız pencerenin camını sırçaladım, gözüme bunlar göründü gerçek mi, hayali mi bilemediğim tablolaşan şiirinizden.
İhtirasın öfkesinden kurtulup kendimi yollara bırakınca, kalplerden fırlamış kızıl gülleri seyrettim yol boyunca.
Çok güzel bir şiir. Daha ne demeli ki Allah aşkına…
Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun dost şairem.
TÜM YORUMLAR (25)