Habersiz Ölüm Şiiri - Mustafa Sarı

Yaşamayı insan nede seviyor
Hayatın paşinden uçmuş gidiyor
Bir gerçek var onu iyi biliyor
Mutlaka habersiz gelecek ölüm

Bakmak güzeliğe kirpiğe kaşa
İster doksan yıl yüz sene yaşa
Adını yazarlar bir mermer taşa
Mutlaka habersiz gelecek ölüm

Eşin dostun unutursun gidersin
Düşmanlığı kini neden güdersin
Musallaya yatıp kime ne dersin
Mutlaka habersiz gelecek ölüm

Ne kazancın kalır nede himayen
Seni bastırır bütün sermayen
Birkaç ağaç hasır bir bakır leğen
Mutlaka habersiz gelecek ölüm
Anlamaz artık kime ne desen
Doyurmaz seni dünyayı yesen
Bir kürek toprak bir parça kefen
Mutlaka habersiz gelecek ölüm

Neler yaptıysan onu bulursun
Ameller iyiyse mutlu olursun
Daracık odada yalnız kalırsın
Mutlaka habersiz gelecek ölüm

Kalırsın boşlukta kalırsın serde
Dünyayı düşünme düşersin derde
Dün başka yerde bugün bizim evde
Mutlaka habersiz gelecek ölüm

İyiyle güzelle dost oldun mu
Dertliyle ağlayıp sevincine güldün mü
Aşık Mustafa bundan ibret aldın mı
Mutlaka habersiz gelecek ölüm