Habersiz Şiiri - Tuncay Akdeniz

Bir güzel aşkıyla tutuldum derde
Leylâ dan Mecnundan çölden habersiz
Aşkım alev almış yanar sinemde
Keremden ateşden külden habersiz

Eyyûbi yaramla yüreğim kanar
Çeşm-i yaşım ile olmuşum pınar
Hazreti aşkıyla sol yanım yanar
Hicretten vuslattan yoldan habersiz

O rahmet sevgisi alemi besler
Gülistanın gülü gönüller süsler
Gül meşk-i aşkına bülbülü sesler
Arıdan petekten baldan habersiz

Arş-ı semâvat'ı kudreti sevi
Dü cihan yaratmış maddi manevi
Cenneti irem'de yedik meyve'yi
Ağaçtan yapraktan daldan habersiz

Seherinden eser teselli yeli
Ruhuma dokunur o rahmet eli
Sustur bu kalbimi ötmesin dili
Bülbülden figandan gülden habersiz

Sanma ki sahipsiz iki cihanı
Dolup boşalıyor hergün bu fani
Birgün alacaktır verdiği canı
Ağızdan dudaktan dilden habersiz

Ey deli gönlümün sevda meleği
Kul Tuncaya sen öğrettin sevmeyi
Birgün bana yâr eylerse leylâyı
Bugünden yarından kuldan habersiz