Habersiz Şiiri - Yunus Akkale

Ayılar kırk yıldır ininde yaşar
Bahar gelirde kardan habersiz
Derede sular sel olurda taşar
Akar gider göle, yerden habersiz.

Niceleri var ki; görmez gözünü
Âleme dağıtır cahil özünü
Aşının tadı yok eksik tuzunu
Yarına hesap var dardan habersiz.

Sevilen seveni satar mı bir pula
Çiğ sütü emziren Allah’tır kula
Eğriye sevdalı girmez Hak yola
Kıyamet gününde nardan habersiz.

Leyla’da,Mecnun’u kaybeder çölde
Kemiği de yoktur eğridir dilde
Yıldızlar batar kaybolur hilalde
Göçer gider bir gün yardan habersiz.

Yakını görmez uzuyor nefreti
Sevgi hicret eder ahlak hürmeti
İnsanoğlu bilse alsa ibreti
Ayakları çeker serden habersiz.

Karınları doymaz yokluk mu kaderi
Eşeğe yakışmaz atın eyeri
Güneşi görmez karanlıksa yeri
Ağlar gider her gün vardan habersiz.

Bulutun mekânı yüce dağ üstü
Yağmur yağar damla sele küstü
Diller ağızda sonsuza sustu
Söyler bir gün mahşerden habersiz.

Tel sızlamazda yok ise tezene
Toprakta su yoksa kök salmaz tene
Gonca olmazsa gül açmaz dene
Yollar yol değil de pirden habersiz.

Her gününde şiddet kıran kırana
Ne mutlu dimdik ayakta durana
Merhemin varsa sür kendi yarana
Allah’a kul olmaz şerden habersiz.

Mahşerde gülemez yüzde utancı
İşte amel yoksa özde inancı
Böyle yol alınmaz derin bir sancı
Bakar körler görmez körden habersiz.