Canının sıkıldığı anlarda boş sokaklarda gezmeyi çok severdi…
Yalnız başına herbiri yalnız olan sokak ışıklarının yanından geçmeyi aklından bile geçirmezdi…
Onların da yalnızlıklarını bozmamak için…
Hep aynı yerde bir anlık duraksar, derin bir nefes alırdı.
Kim bilir kaç kez saymıştı, yürüdüğü kaldırımları ve sadece son 2 sayışında aynı sayıyı tutturmuştu.
17454 evet bu kadar saymasına yetecek kadar yürümüştü o Arnavut kaldırımlarında…
Nice insan sevincini, hüznünü, mutluluğunu, ikiyüzlülüğünü, kinini paylaşmıştı bu kaldırımlarla
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta