Habersiz Şiiri - Seyfeddin Karahocagil

Okuttuk, okuldan bir nesil çıktı,
Ayşeden, Fatmadan, Gülden habersiz.
Atalardan kalma ne varsa yıktı,
Adetten, usulden, yoldan habersiz.

Bu aziz millete ne büyük yara,
Haşmetli tarihi boşuna ara,
İnsafı, imanı koymuş kenara,
Allahtan, Nebiden, kuldan habersiz.

Sahte sevdalara kanıp gidiyor,
Kendisini bir şey sanıp gidiyor,
Tutuşmuş eteği, yanıp gidiyor,
Ateşten, alevden, külden habersiz.

Hamuru çürümüş, bozulmuş maya,
Anayı atayı artık kim saya?
Ne âdap, ne edep, ne kalmış haya,
Örtüden, hicaptan, tülden habersiz.

Çatar ninesine, nur yok ki yüzde,
Bir kabarma var ki, değmen uyuzda,
Omuzu, bacağı göbeği düzde,
Göğüsten, enseden, belden habersiz..

Bu kader değil ki, değil bu yazı,
Bağırıyor çıktığınca avazı,
Baksana eline vermişler sazı,
Perdeden, mızraptan, telden habersiz.

Mürekkep cahillik: derde bak derde...
Ümmi okumuştan daha ilerde.
Bir gaflet sarmış ki: bizi bir yerde,
Rüzgârdan, tufandan, yelden habersiz.

14 - Mart - 2007 Ankara

Dost kalermler

Okumayı, cehaletle eş değer yaptık,
Okusun derken, doğruluktan saptık,
Allah'ı bıraktık putlara taptık,
Bu mu sizin eğitiminiz?

Darvin olmazsa olmaz dedirttik,
İlmi gerçeklere kılıf geçirttik,
Materyalistleri rehber belirttik,
Bu mu sizin eğitiminiz?
Eğitimci yazar