Habersiz Şiiri - Ahmet Dut

Denize düştüm yılana sarıldım.
Eğilmedim ama çoktan kırıldım
Beni benden edenlere darıldım
İpin kıran kaçıp gitti habersiz.

Kanadı kırılmış bir kelebeğim.
Sevmekti,sevilmekti ancak dileğim.
Bir zamanlar bükülmezdi bileğim
Şimdi ise kol bedenden habersiz

Neler geldi eğilmeyen başıma
Su katıldı benim pişmiş aşıma
Merdiven dayadım kemal yaşıma
Senelerde geçti gitti habersiz.

Öyle bir yazgı ki beni de aşar.
Herkes atın almış dörtnala koşar.
Benimde çehremde bulutlar coşar.
Yağmur yağar yüreğime habersiz.

Hep bana der çok sıkıdır elleri
Ne acayip çok tuhaftır halleri
Kuru bir selama dönmez dilleri
Zehir damlar sözlerinden habersiz.

Sanırdım çeşmeden testim dolacak
Çatlamış dudaklar suya kanacak
Sandım ki elemler bir son bulacak
Yolun sonu başa döndü habersiz.

Ahmet’im bir dala uzanamadım
Bülbül misali güle özenemedim
Şehadeti istedim bezenemedim
Umutlarım uçtu gitti habersiz...