Habersiz Şiiri - Engin Badem

En derin sızıda,
Sızlarken yüreğim.
Gelincikler uykuya,
Dalmış habersiz...
Git ve gel sesine,
Aldırmadın gecenin
Kaldır da başını,
Haykır bana,habersiz...
Avucunda taşıdığın,
İnciden kolye,
Sen aldırma ağıdına
Karanfilin her gece.
O yada sen;
Hiç fark ettin mi? Gülüm,
Ayrılığın hüznünü,
Göndere, çektik habersiz...

-Ben miyim? Sefiri;
-Sanki bu yüreğin...
Kavuşma vakti mi? sana
Kıyamında bu can.
Oysa...
Titrerken gördüm,
Yas boyanmış geceyi,
Lugatımda intihara
Gebe masum heceyi...
Adını kazıdığım,
Kanlı derime,
Göz yaşımla seni çizdim,
Senden habersiz...

Şimdi sus!
Konuşma ne olur.
Bağrımda serçeler,
Duaya durdular.
Bir solan karanfile,
Bin Yasin okudular.
Oysa hem serçe,
Hem karanfil,
Yazık! ! !
Benden habersiz...

Akrepti yelkovanın,
Hain katili.
Maktulü,her daim izler habersiz.
Havadaki turnanın suçu ne ki
Her hasrete selam,
Getirdi habersiz...

Gözlerinle çizmek
Mutluluğun resmini.
Yada hala;
Zıpkınlamak say sen,
Göğün yedi rengini.
Kimse kim işte,
Boş ver...
Belki de sen,
Belki de o
Sukutumun masum müsebbibini...
Yazık!
Tüm tekiller birbirinden habersiz

Al kana belensin,
Kundağında tüm gece,
İşte budur;
Devrik cümlelerimden sana,
Kurduğum hediye.
Gözlerinle bir kurşun daha,
Sıkmak istersen bu yüreğe
Bil bu yürek bedenden kaldı habersiz...

Ne sırça sarayında Kisra,
Ne camdan tahtında Belkıs,
Bir büyülü maviye,
Saklandı mahmuz,
Eğer bileceksen,
İşte budur sorumuz,
Lakin soru benden,ben sorudan habersiz...