Ben ise daha neler neler düsüyordum, bizim icin gurbetten silaya
Kurumaya baslayan ellerinden, yari islak topragindan habersiz...
Hayallerim seninle süslenen tablolar, himayenle oturan düzen icindeydi.
Bir gün elbet dönecek senden baslayacaktim hasret gidermeye.
Bedenini kapimizdan iceri girerken evimizde bulacak,
Sesini beni görünce`'Oglum! ' derken agzindan duyacak,
Hasret musluklarini canim ellerinden öperken acacak,
O mis kokunu ise elimdeki haber-i yadigar tesbihinden degil de;
Sana o heyecan, simsiki sarilinca senden alacaktim, kendimce...
Oysa ki simdi son nefesinden haberdar bicare sana agliyorum.
Senin bedenine, sesine, kokuna özlemle kavusmayi hayal ediyorum...
Bir gün gelecek, bedenini gücler mezarliginda ziyaret edecegimi,
Sesini odana girince gayblerden tilsim tilsim duyacagimi,
Hasret musluklarini annemin ellerinden öperken acacagimi,
O mis kokunu ise, O`na sarilinca, en iyi O`ndan alacagimi biliyorum.
Tecelli olan Allahìn, aci benim. Sabir ver Yarâb! Sabir Yarâb! ..
Sabrim bana yetmiyor Yaràb.........
02,07,2002 Dorfen/München
Mustafa OkutanKayıt Tarihi : 30.1.2006 18:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ölümüne ondört gün sonra haberdar oldugum dünyanin en güzel insanina ithafen........
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!