Habersiz Şiiri - Muhammet Emir Albayrak

Bir Şubat vakti Mayıs'a duyulan özlemle...

Bir bağrıltıya vermişler dünyayı
Bir boş kalabalığa
Biz sevdiğim biz usulca susmuşuz
Kimsenin bilmediği, anlamadığı kelimelerden konuşmuşuz
Gitmişiz kalbimize gece vakti gizlice
Gözlerimiz sevişmiş bizden habersizce
Doyumsuzca bakışmışız
Bakışarak anlaşmış, yanmışız
Yanmaktan aldığımız haz ikimizi de derinlere düşürmüş
Halimizden memnunuz derinlerde el ele tutuşmuşuz
Dünya alelade ve alelacele birbirine koşmuş
Biz durmuş aşkımızla yoğrulmuşuz
Kalbimize dönüp yeniden kavrulmuşuz
Öyle olmuş işte sevdiğim güzel bir duyguda buluşmuşuz
Sonra bir çiçek açmış bahçemizde
Adını Rüveyda koymuşuz
Ne güzel kokuyormuş Rüveydamız kokusuyla mest oluyormuşuz
Sonra sen yine bana bakmışsın
Göğsümün sola kayan ortası yanmış
Tekrar tekrar yanmış ve sana varmış
Sabır bizde harman olmuş
Özlem bizde mana bulmuş
Öyle olmuş sevdiğim biz birbirimizde kaybolmuşuz
Ben seni çok özlemeşim
Kalbimi senle özleştirmişim
Habersiz mahkumun olmuşum o derin o zarif o aşk dolu gözlerinde...