Haberin yok ben ölüyorum boşuna bir ışık arama gözlerimde
Bir akasya ağacının kara kışta tepeden tırnağa donması gibi
Bir şiirden bir romandan dökülen yapraklarda benim hayatım.
Bir söz dahi bulup sana söyleyemediklerim ölü dudaklarımda.
Haberin yok ben ölüyorum bir ağlama başlıyor gözlerim yok
Nankörlük etmeyeyim yine de, senin gözlerinle baktım hayata.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Haberin yok ben ölüyorum hele bir düşmeyeyim senin aşkına
Sürüklenir cesedim sokaklarda alaşağı edilir bedenim şimdi.
Top oynadığım caddelerden kaldırılır cenazem şiir bırakır beni.
Yine de bırakmam seni et, kemik, kan lime lime gelirim sana.
aşkda kopmamayı çok güzel anlatmışsınız tebrikler..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta