Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kurşun gibi vınılarsın, kesersin,
Fırtınasın, yüreğimde esersin,
İp dururken sözlerinle asarsın
Daha susuyorum haberin olsun:!
Ahh unutmuşum tekrar döndüm bir dörtlükte ben ekliyim dostun sayfasında izim olsun diye canım,sevgilerimi gönderiyorum....
Hasretini yazdım uzak şehirlerime,
Yüreğim na_çar senin bu hallerine,
Beş para etmez bu el dillerine,
Sakız oldum. Sustum!.. haberin olsun ...erusek
Tek kelimeyle nefis bir şiirini daha okudum aybalam...
KUTLUYORUM...
Dil sus'sa yürek susabilirmi ?...Söylemezmi içinden içinden diyeceklerini,gözler kör olsada özlemezmi sevdiklerini,kara zindanlara da atsalarda bu yürek sende oldukça hep içinden konuşacaktır sevdiğine olan sevdasını,şikayetlerini,özlemlerini.Hem zaten değilmidir ki ''SUSMAK '' sustuğun kadar çok şey söylemektir ,dil konuşmasa da gözler konuşur,dil konuşmasa da eller konuşur,yürek konuşur,kelimeler sonra böyle kaleme, sonrada kağıda akarlar damla damla kan gibi içini acıtarak !...Canım ellerin yorulmasın çok hoş olmuş,sen Azerisin ! bence daha fazla oynama kelimelerle bu kadar türkçe bilmen yeterli,biz anlıyoruz zaten.Bırak kalsın, biraz da azeri koksun şiirlerin buram buram çok hoş oluyor böyle !....Kutluyorum....
Sustum der dillerim inanma sakın
Bak şimdi aşkımın sesi çok yakın
Kapama gözlerin kalbime bakın
Daha susuyorum haberin olsun
Yüreğine sağlık Gülnare Bacım... Çok güzel bir şiir... Bu dörtlükte benden kardeşime olsun... Selam, tebrik ve sevgilerimle...
yüreginize saglık özlem düşmüş dizelerinize birazda sitemkar..saygı ve selamlarr
yine zevkle okudum güzel şiirinizi..
selam ve muhabbetle..
Talihsız ikbalım kara ezelim
Bülbüle diyorduk öt be güzelim
Budandı dallarım döktü gazelim
Daha susuyorum haberin olsun.....Tuncay Akdeniz
(Bu dörtlükte benden olsun)
Sevgili Gülnare bacım o usta kaleminizle dizeleri nakış nakış süslemişsiniz.Anlamlı görüntülerle muhteşem bir eser haz alarak okudum kalemin daim ilhamın bol olsun kalemin eyüreğine sağlık kutlarım 5.tam 10 puan ekleyerek sevgi ve saygıyla ata yurdumun güzel insanlarına selamlarımı gönderiyorum Allaha emanet olun duam ile Tuncay Akdeniz
Tıkanıp sözlerim,yanır boğazım
Kılınmır yürekle gönül namazım
Hüzünler içinde ağlar avazım
Daha susuyorum haberin olsun
mükemmel dörtlükler...
duygu dolu yürekten akmış usta bir kalemde şekillenmiş nefis çalışma...
saygılarımla kutluyorum....
Galiba sevgimi fazla anlattım
Daha susuyorum haberin olsun
Kalbimde ne varsa hızla boşalttım
Daha susuyorum haberin olsun
Ayrılıb göç eden turna telinden
Selama gelmerim gürbet elinden
Bil ki, yas tutsamda senin elinden
Daha susuyorum haberin olsun
Kalbimi yaksada hicran bir yandan
Sensizlik bir yandan,devran bir yandan
Vüslata koşmayan cefan bir yandan
Daha susuyorum haberin olsun.
Gündüzüm karanlık,gecem perişan
Bu aşkın elinden gönlüm dervişan
Sevdan vefalıysa kendin ver nişan
Daha susuyorum haberin olsun.
Hasretin kalbime ayrı dert alır
Gamler sinem üste gelip yurd salır
Ümidim bittikce yeri sert kalır
Daha susuyorum haberin olsun
Tıkanıp sözlerim,yanır boğazım
Kılınmır yürekle gönül namazım
Hüzünler içinde ağlar avazım
Daha susuyorum haberin olsun
Aşkın yüreğimde ateşti ey can
Söndürmez,kopsa da yüz kere tufan
Lemanın yazsada bin bele destan
Daha susuyorum haberin olsun.
bu kadar güzel dizelere ne yazılabilirki yüregine kalemine saglık gülnare hanım saygılarımla yıldırım şimşek
Bu şiir ile ilgili 76 tane yorum bulunmakta