Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hocam
Gönülden kutlarım muhabbetle tam puan
buda acizane
Yar Yolunu Yol Bilesin
Gelen gider, gelen gider,
Kalan olmaz, gelen gider,
Saraylara baykuş tüner,
Kalan olmaz, gelen gider.
Dahası yok, deme daha,
Geçti ömür, gitti aha,
Satsan pula etmez paha,
Alan olmaz, gelen gider.
Adı belli yalan dünya,
Hepi hepi, hepi rüya,
Yaşıyoruz biz de güya,
Kalan olmaz, gelen gider.
Adaleti düstur eyle,
Söyler isen hakça söyle,
Haklı haksız ayırt eyle,
Kalan olmaz, gelen gider.
Biraz akıl, biraz fikir,
Erde olmaz, gurur kibir,
Ne fark eder, zengin fakir,
Kalan olmaz, gelen gider.
Yar yolunu, yol bilesin,
Sen nefsini, el bilesin,
Yaratana kul, bilesin,
Kalan olmaz, gelen gider.
Biri beşi onu gelir,
Mevsim döner donu gelir,
Her bir işin sonu gelir,
Kalan olmaz, gelen gider.
Bilal'iyem gel kendine,
Düşme nefsin sen fendine,
Söyler isen efendine,
Yalan olmaz, gelen gider.
Bilal ÖZCAN
Yüreğinize ilhamınıza sağlık yazan kalemi duyguları sergileyen yüreği candan kutluyorum başarılarınız daim olsun inşallah.
Hayatın bizlere sunduğu suprizler bunlar acısıyla tatlısıyla bu vakte geldik yaradan bundan sonraki hayatımızı layıkı ile yaşamamızı nasip etsin kaleminiz daim olsun
Gelip te gitmeyen var mı bu alemde. Elbet gelen göçecek. Kanunu bu yazan böyle yazmış. Mühim olan hatasız yaşayabilmek, giderken huzur ile gidebilmek...
Hayat iniş ve çıkışlarla dolu mühim olanı bu sınavdan geçebilmek... Göz açıp kapayıncaya kadar ömür tükeniyor. asıl olan giderken hazırlıklı olabilmek...
Kutluyorum Midayet Bey yüreğiniz var olsun efendim. Esen kalınız.
Yunusça deyişler gibi duyumsadım. Çok hoştu. Kutladım gönülden.Uzun zamandır şiir paylaşımlarınız yoktu. Artık haberimiz olsun yeni şiirlerinizden. Kutlarım şiiri ve sizi. Nicelerine. Esenlikle...
Gün geldi mi insan, hesap verecek
Geldim gidiyorum, haberin olsun
Yazan gölü kutluyorum... Nice güzel şiirlere...
Yüreğinize sağlık güzel bir şiir okudum.
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta