Bugün senin doğum günün.
Bugün bir daha asla birlikte kutlayamayacağımız doğum günlerinin ilki.
Şayet bugün hayatımda olsaydın kendi gözlerinle görecektin,
Her bir kelimem çok önceden hazırlanmıştı bu özel gününe teker teker.
Yüreğim çocuk gibi heyecanlıydı daha aylar öncesinden.
Senin anlayacağın, ben ve yüreğimdeki kelimeler
Gözümüz takvimde dünden hazırdık bu büyük güne.
Yani 20 Ekime.
Ama şimdi burda yazılanların hiç birinden, hiç bir zaman haberin olmayacak. Unutulmadığından, unutulmayacağından hiç bir zaman haberin olmayacak.
Seni çok sevdiğimden, ve bir o kadar sana öfke dolu olduğumdan haberin olmayacak.
Öfkeliyim çünkü;
Gideceğin halde hayatıma girdin. Bu da yetmedi giderken günahıma girdin.
Öfkeliyim çünkü
Giderken tüm sevgimi, inancımı, iyi niyetimi beraberinde götürdün.
Öfkeliyim çünkü;
Senden sonra tanıdığım kimseye güvenmiyorum.
Öfkeliyim çünkü;
Her gece gözlerimi kan çanağına çevirmemin tek sebebiydin...
Ve evet yinede seni seviyorum.
Kahretsin hala çok seviyorum.
Ne zaman unutmaya çalışsam, okuduğum her yazının arkasından beliriyorsun.
Dinlediğim şarkıların notalarına karışıp içimi titretiyorsun.
Bunlar yetmezmiş gibi,
Kendimden bile köşe bucak sakladığım resmin hiç olmadık zamanlarda karşıma çıkıyor.
Alıyorum resmi elime.
Seninle göz göze geliyorum.
Tutamıyorum gözyaşlarımı.
Bir damlam yanağına düşüyor.
Hissediyor musun bilmiyorum, ama alelacele elimle yanağını siliyorum.
Ardından yaramaz çocuklar gibi, yanağına öpücük kondurup oradan kaçıyorum.
Bilmeyeceksin ama, ben gidenlerden sadece seni unutamıyorum.
Ve bir itiraf,
İlk terkettiğinde gelmen için ettiğim duaların hiç birini şimdi etmiyorum.
Etmiyorum çünkü, ikimizde kapanmayacak yaralar açtık birbirimizde.
Ne kadar sevgin bitmemiş bile olsa bende,
Tekrardan o yaraları sarmaya derman kalmadı ikimizin yüreğindede.
Yüreklerimizi biz değil, dilimizden çıkanlar paramparça etti bu sefer.
Ve bilirim hiç birşey kapatamaz bu dil yarasını...
Bugün senin doğum günün.
Bir daha asla birlikte kutlayamayacağımız doğum günlerinin ilki.
Burada yazdıklarımı hiç bir zaman bilmeyeceksin.
Bilmeyeceksin şimdi yanımda olsaydın eğer
Neler neler söylerdim sana.
"Seni çok sevdiğim" ilk sırayı alırdı şüphesiz...
Ama yoksun.
Yokuz.
Bir daha asla olmayacağız...
Madem yokluğumda mutlusun,
O halde yokluğum sana en büyük hediyem olsun
Seni tanımak hayatımdaki doğrumdu.
ALLAH biliyor ya, günahıma girmen hayatındaki yanlıştı...
Bu seni kaleme son döküşümdü.
Yüreğimin dilini kilitliyorum artık senli sözlere...
Bu yazdıklarımı hiç bilmeyecek, okumayacak olsanda
Hisset.
Artık yoksun
Artık yokum
Artık yokuz…
Ama herşeye rağmen iyi ki vardın
Kayıt Tarihi : 4.12.2012 21:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Neslihan Isındere](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/12/04/haberin-olmayacak-tum-bunlardan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!