Her caddesinde bir dostumuzu uğurladığımız,
parça parça,
insan insan eksildiğimiz
bu şehirin
tenhalıklarında yitiriyorum benliğimi.
Bu şehir,
hece hece okuyor
semtlerin kalabalıklarında,
yitip giden yaşanmışlıkların alfabesini.
Bu şehir, ah bu şehir!
Bu vicdan yoksunu düzenbazların,
çocuklarımıza gülümseyen yüzleriyle
kanımıza akıttıkları zehir gibi
yakıyor canımı.
Bu şehirde sola dönsem yar
yüzü hışımla çıkar kınından.
Sağa dönsem bir av köpeğinin soyuna ihaneti
ve insanın insana yitip giden merhameti...
Korkuyorum ve geri kalan insan yanımı yüreğinde saklamak için küllerinden seslenen bu şehrin sokaklarında
canımla,
direnen yanımla
sana yol alıyorum.
Salim Diyap
Kayıt Tarihi : 1.1.2009 21:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!