Elimi ayağımı çektim sessizce,
Sonsuzluğun karanlık boşluğundan seninle, bu yürekle
Bu bedenle aştım engelleri hayatın maratonunda soluksuz
Geriye dair ne varsa sildim tek bir darbede tablodan
Yırttım karalanmış yapraklarını hayatın boş defterinden
Gözlerindeki engin sevgide buldum kendimi aniden
Sanki oraya aittim, onundum, onunlaydım yeniden
Onunla akıyordu damlalar zamansızca benden
Onunla kapanıyordu geceleyin, sessiz vakitlerde
Onunla gülüyordu içim, güneşe bakıyordum puslu bir şekilde içinden
Sen donup kalmış bir ruhun güneş elçisi…
Sen birbirinden ayrılmış duygularımın birleştiricisi…
Sen bu yalnız kalbin zamana bütünleştiricisi…
Sen masumiyetin bendeki tek habercisi…
Kayıt Tarihi : 10.8.2005 15:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!