Haber Şiiri - Osman Akçay

Tören üniforması, giyilir üste önce
Sızı düşer yüreğe, anında ince ince

Önde askeri araç, arkada bir ambulans
Bir eve ateş düşer, korku dolu ambiyans

Yaklaştıkça köy, belde; kâfi olmaz lisanlar
Konvoyu görür görmez, buz kesilir insanlar

Yavrusu asker olan, yürekler ayrı çarpar
Şehidin ruhu ile melekler kanat çırpar

Aman bize gelmesin, duasını duyarsın
Ağustos ortasında, titreyerek buyarsın

Ayaklar geri gider, görenler eve koşar
Hepsi telaş içinde, bahçeden insan taşar

Mehmetçiklere doğru, anne sessizce bakar
Hisler donuklaşırken, ruhtan şimşekler çakar

Evlat daha girmeden, kara toprak altına
Anne toprağa düşer, şaşar kalır bahtına

Zelzele olmuş gibi yerde bulur kendini
Feryat ve figan ile yıkar sükûn bendini

Komutanın elini, tutar son bir umutla
Ölmedi değil mi der, gözlerinde bulutla

Komutan yıkılmıştır, eğer ancak başını
Hiçbir şey diyemeden, akıtır gözyaşını

Diz bağları çözülen, mecburen yere çöker
Orada her kim varsa aynı acıyı çeker

Titreyen elleriyle bir de hemşire durur
Sedatifli iğneyi, elemle kola vurur

Gururludur babası, gözleri sicim sicim
Vatan sağ olsun deyip, olur bize mütercim

Uzaktan şöyle söyler, bastonlu bir ihtiyar
Ben şehit olsa idim, olur idim bahtiyar

Seğmenoğlu