Karanlıktan kusur ve günahlar vardı,
Kapkaranlık,
İzbe köşelerde..
Sessizliğin kuytu nefesinden esen,
Renklerin yok olduğu yerdi..
Periler ülkesinin ürperten esintisiydi,
Duman- duman.
El yordamı uzanırken kara duvarlara,
Işıklar çırpınarak kaybolmuştu,
Gözlerim karanlığı delmek istemişti içimden.
Bastığım yerlerin çukurları mıydı sonsuzluk,
Korkuyla nefes kesen?
Bir dehliz açılsaydı ya geleceğe pırıl-pırıl..
Benden uzaktı duvarlar.
Karanlık dokunurken tenime,
Ellerim yetişmiyor sıvasız taş duvarlara..
Ruhum muzdarip, kalp şaşkın, aklım sersemdi.
Yollar muhtelif, ışıklar kayıp, şamdanda mum yoktu.
Dokunamazdım duvarlara sonsuzla denkti..
Sanki umut bir habbeydi,
Karanlığa gömülmüş..
Filizlenmiş hayat, kıvılcım olmuştu birden,
Kışırdan, kabuktan, günahlar ve kusurlar ölmüş,
Ama bu karanlık neydi, nasıl bir şeydi,
Nefes kesen?
Yoksa.! Bir nedamet rüzgârı mıydı,
Kalbime esen?
İzmit
19.01.2013
Kayıt Tarihi : 19.1.2013 17:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaleminize sağlık.
Nice şiirlere.
Esen kalın.
Saygılarımla.
Aldığın nefesleri sayıyorum.
Yüreğinde bir avuç kıvılcım...
Nereyi yakarsan yak.
EN AŞUFTE BAKIŞLARI SAVIYORUM.
Beni sevdiğin yalan,
Sorduğun, sardığın yalan...
Ruhuma kıymık gibi dolan,
Göz atışlarını kovuyorum.
Mehmet YUSUFLAR
Saygılar
TÜM YORUMLAR (21)