Ha var ha yok. Şiiri - Ahmet Özdemir

Yokluğumda vücut buldu varlığım,
Var’a da, yok’a da hem aç, hem tokum.
Yok oldum sevgiyle, doldu varlığım;
Mecnun’un çölünde ha var ha yokum.

Yoktum, “ol! ” emriyle var oldum.
Bezm-i elest’te inançla doldum
Yüce Yaratan’a ulaşan yoldum
Yolsuzun yolunda ha var ha yokum.

Gökte, yıldızlarda arşta ben varım,
Denizde dalgayım, hücrede zarım,
Zamanda, mekanda kışım, baharım
Bülbülün gülünde ha var ha yokum.

Varlığımı aldım var olan bir’den
Nuruyla nurlandım sonsuzlu yerden
Arındım durundum her türlü kirden
Dilsizin dilinde ha var ha yokum.