Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yaşam., yaşattığı sürece onuru ve umudu taşınması en güzel yük olarak yüklüyor insan olanın sırtına., yüreğine., beynine...
Güzeldi...
Kaleminize sağlık...
Ey deniz, ey gökteki mavi sonsuzluk
Son nefesim çıkmadan bedenimden, bitmez bende belkiler…
Toprağa girmeden yılmak demek; ha umutsuzluk, ha onursuzluk.
çok güzel...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta