Ha aşk...Ha elma şekeri....

Aşk adama çok şey öğretir....
Çocukluğu bile...
Elinden elma şekeri alınmış bir çocuk gibi olursun...
Ha aşkı kaybetmişsin...
Ha elma şekerini..
En değerli şeyin değil midir?
Yüzün düşer...bakışların donuklaşır...
Beyninde türlü düşünceler geçer...
Ama tek bir şeydir odaklandığın...
Tek bir şeydir sayıkladığın...
Kaybettiğin 'varlığın'...
Tek fark vardır çocukla aranda.....
Çocuk o elma şekerinin kıymetini bilir...
Senin aşkı kaybetme sebebin ise
Belki de aşkın kıymetini bilmemendir...
Dedik ya elma şekeri / aşk...
Sen - çocuk...
Benzer birbirine...
Dedik ya fark belki de...
Kıymet bilmeyende...
Sen bilmezsen kıymeti, cezanı çekersin de...
Ya sebep senin kıymet bilmemen değilse?
Ya sebep senin 'kıymetini bilmeyen'deyse?
İşte şimdi asıl 'çocuk' gibi oldun...
Ve kaybettiğin varlığın düşüncesiyle...
Kayboldun...
Bir çocuk gibi...