Ha Aman Ha Zaman Şiiri - Yunus Akkale

Ezelin ebede gittiği yolda
Aradım onu, fani zaman çıktı
Bülbülün gülüne konduğu dalda
Aradım sizi, ahım figan çıktı.

Ata dede yurdu yeller esende
Devran döner akıbet yine sonda
Ne fark eder ha Hint’te ha, Yemen’de
Aradım sonu, derya umman çıktı

Sahip olup can verdiğimiz yerler
Helale haram kat, bilmem ne derler
Niceleri ter dökmez yer içerler
Aradım hesabı ah, aman çıktı.

Düğün kurup mürüvvete eremedim
Can kızı ellerimle veremedim.
Gece olmuş gündüz gün göremedim
Aradım öte yanı güm an çıktı.

Sılayı rahim edince zevatlar
Zeval gelen karıncalar kanatlar
Önünü görmez karanlığa atlar
Yüce dağdan yol aşar duman çıktı.

Dere geçit vermez nerde köprüsü
Sele kapılır çobanla sürüsü
Eğriler geçer geçemez doğrusu
Bağlarlar yolunu, ferman çıktı.

Yatılmaz ayazda tipi boranda
Kale olup karşı kayada duranda
Hal hatır bilip de her gün soranda
Feryat eder ahım yaman çıktı.

Körpe kuzular koç, boynuz kaşırken
Haramiler kervan harman taşırken
Eşek meydanda atla yarışırken
Yüce dağdan yol aşar duman çıktı.

Meydanlara çıkar kılıç kuşan da
Dolaş dur sen garipsin şu cihanda
Yaşasa, ölse her zaman ziyanda
Akıbet yaşamaktan yaman çıktı.