Ha Şiiri - Hamdullah Arvas

sesi kısılmış bir şarkı
pencere kenarından sızıyor
geceye doğru
lacivert gökte ışık harfleri
bir minyatür, su ve ateş
kalbim helezon
aklım bir hengame
saf bir düştü ağladığım
ha!

gece, uçlardan iki ses
bir yağmur do si la la
sabaha doğru bir çekiç
bakırcıda, sol fa fa
mardin’den geliyor gibiyim
ha!

damla damla denizi yaşadım
dün akşam
ruhuma martılar sızdı
balıkçılar ağ attı
çığlık çığlığa kaldım
kurşun kurşun inledim
sabaha kadar
istanbul kokuyorum
ha?

kulağımdaki yankı uzaklardan
sürgün gidilen bir yerde
doğuverdim işte, mayıs’ta
bitlis’liyim
ha!

imamın oğluydum hikayesi
tüm akranlarım oynarken sokaklarda
ben bilmek zorunda oluyordum
peygamberin cennetteki ismini
onun için hala içimde bir çocuktur bakar
ikindileri şehirlerin yanan sokaklarına doğru; kör, sağır ve dilsiz olarak
işte benimle yaşayan bildiğim
aynaların arkasına gizlediğim
o esmer çocuk var saçları salkım salkım
gözyaşları bir kervandır sanırsın,
dökülmüş yollara
ha!

sevdaya gelince
okudum, öyküsüymüş ömürlerin
vakitli vakitsiz yaşanılan
ama suç amma kadere sataşan
izli, gizli, sizli, bizli
yaşamış gibiyim
ha!

kapılmış artık küllerime bir ateş
alevden güvercinler uçuverecek
akşam oluyor battı batıyor güneş
demek öteliymişim
ha!